30 podiumparels uit 2017

Glasheldere reconstructie van de Dutroux-case door de ogen van kinderen, met uitwaaiers over de falende Belgische staat, ons koloniale verleden en het rollenspel dat theater is. Simpelweg geniaal en finaal ontroerend.

Hilarische, maar tragische vierhoeksverhouding vol rake gedachten en zinnen over (het einde van) relaties. Simon Stone vertaalt filmtechnieken zoals flashback en splitscreen op flitsende wijze naar het theater.

Een ijzingwekkende thriller over extreemlinks verzet en ontspoorde idealen. De dialogen knetteren, de tekst van Stijn Devillé is uiterst ge(s)laagd en de acteurs spelen op leven en dood. De Bende is back!

Recensie.

Omdat Studio Orka de hofleverancier is van hartverwarmend theater. Omdat iedereen geborgenheid wil en geen kind ‘geplaatst’ zou mogen worden. Omdat je door te dromen bergen kan verzetten (of doorkruisen).

Ingenieuze parabel over opbouw en vergankelijkheid, op prachtige muziek van William Basinski. Sterk concept waarbij de puzzel pas in reverse past, dankzij de virtuoze uitvoering van de performers.

Ontdekking op de Edinburgh Fringe. Zweeds gezelschap dat ongepolijste acrobatie mengt met choreografie, in één energieke flow. Rauw, maar vol onvergetelijke beelden. Een mijlpaal voor queer circus.

Beklemmende familiebanden en onderdrukte verlangens: het is vintage Ivo van Hove. Maar Kleine ­zielen is zo poëtisch (die taal van Couperus!) en esthetisch zo subliem dat je twee uur op het puntje van je stoel zit.

Recensie.

Succulent spelerstheater, met een weergaloze Peter Van den Begin als Risjaar. Stuk met een grote symboolwaarde door het Antwaarps dialect, de link met Ten Oorlog! en als laatste productie van Marc Van Eeghem.

Masochistisch mannenduet met ongelijke wapens: Raphaël als marionet, Alexander als zijn kwelgeest en hoeder. Briljante circuschoreografie die zo zuiver en intens is dat het pijn doet aan de ogen.

Duizelingwekkende choreografie, waarbij vier fantastische dansers de instrumenten van John Coltranes gelijknamige album belichamen. Opwindend en oogverblindend.

De economie als game. Ook al wéét je dat de oververhitte beurs zal crashen, toch is de manier waarop Ontroerend Goed dit doet zo vernuftig en subtiel dat die financiële implosie alsnog aankomt als een shock.

Recensie.

Maxim Storms en Katrien Valckenaers brouwen een gipsy spektakel uit het niets, met als ingrediënten absurde fantasie, muzikale ritmiek en gewaagde publieksinteractie. Spannend en hilarisch jeugdtoneel.

Een monoloog vloeibaar als water: de kwikzilveren Dounia Mahammed jongleert met taalmopjes, musicalliedjes en dubbele bodems dat het een lieve lust is en zakt daarbij net niet weg in de maïzena.

Filosoferen over nihilisme voor tieners. Niets zit vol prikkelende gedachten en gaat vooral in de verstilde momenten recht naar de essentie van het bestaan. Een dekentje van troost, een berg vol betekenis.

Europese ballingen op Venice Beach: de intellectuele bravoure en muzikale kennis van Wannes Gyselinck geeft het literaire en filosofische theater van de zusjes Van den Eede een stevige politieke upgrade.

Recensie.

Geen controversieel anti-islampamflet, wel een ingetogen, integere en emotionele voorstelling over eenzaamheid. Maar ook een erg grappig en cynisch stuk, dat beslist luchtiger is dan het boek van Michel Houellebecq.

Recensie.

Hoe vaak krijg je de kans om écht een ander leven te leiden? Huis is een straf rollenspel waarin je een uur lang vreemd gaat bij een ander gezin. Na afloop blijf je een beetje verweesd en ontheemd achter op de stoep.

Recensie (en radio-recensie).

Krop in de keel op de Fringe: Ramy vertelt het relaas van de revoluties op Tahrir, waar zijn protestsongs de soundtrack van werden, maar waardoor hij later ook moest vluchten. Hyperpersoonlijk documentair theater.

Wine Dierickx en haar lief Ward Weemhoff geven zich letterlijk bloot om het over (het gebrek aan) privacy te hebben. Je voelt je een voyeur bij dit spannende, zeer grappige en slim geconstrueerde duet zonder schaamte.

Twee muzikanten, vier personages en een dozijn elektrorocksongs: The only way is up is een mature opvolger voor Little Tommy. Soulwax meets Boyhood, in deze coming-of-age musical vol levenswijsheden.

Recensie.

Tom Lanoye schreef een wulpse en barokke tekst over de begeerte van koning Edward II; Zuidpool voert die sober en met ingehouden spanning op – een slimme aanpak. Mét uitmuntende acteerprestaties bovendien.

Ik zie te weinig opera om deze stelling hard te kunnen maken, maar bij Don Juan had ik echt het gevoel dat ik een nieuwe cross-over tussen muziek en theater zag. Een frivole en frisse Don Juan, van een beloftevolle compagnie.

Sexy lichamen die zich de vernieling in helpen, een militant trainingskamp voor schoonspringsters, heilige symmetrie naast scabreuze plasmomenten: de clash der stijlen wérkt. In de hemel eten ze stront met zilveren lepels.

Recensie.

Improvisatie en compositie gaan een geslaagd huwelijk aan in deze remake van Zeitung, gedanst door een zeer getalenteerde nieuwe generatie Rosas-dansers (zie ook A Love Supreme).

Wunderbaum laat ons lachen om al die weirde cruisepassagiers, om daarna ons misplaatste medelijden te ontmaskeren. Tegelijk geven ze kritiek op het massaentertainment en de uitbuiting die welig tieren op cruiseschepen.

Interviewartikel.

Terug naar de roots-verhaal en ecologisch drama in één. Mining Stories getuigt ook van een grote vormbeheersing: het documentaire audiotheater laat meer ruimte voor fantasie dan de alomtegenwoordige videoschermen.

Julie Cafmeyer geeft een schaamteloos inzicht in haar liefdesissues, maar blijft toch weg van het goedkope exhibitionisme. Eens de interactie op gang komt, deelt het publiek gretig eigen inzichten en liefdeservaringen. Straf.

Poëtische dansvoorstelling tussen de planten, in een prachtig lichtontwerp en vol parels van David Bowie in bijzondere uitvoeringen. Dans om bij weg te dromen.

BOG’s eerste familievoorstelling over ‘die vreemde volwassenen’ is een voltreffer. Kid is speels en stout, gelaagd en fris, interactief en intelligent. Een spiegel voor de ouders, een aha-erlebnis voor de kinderen.

Recensie.

Kleinschalige kwaliteitsmusical over een onmogelijke jongensliefde op een katholiek internaat, uitgevoerd met grote intensiteit en hartstocht. Amateurs van professioneel niveau!